پنجشنبه، فروردین ۱۰

نیایش

مهربان خدایم 

غمگینم اما نا امید نیستم 

می دانم که دست و پا زدن هایم را نیز شاهدی

می دانم که حواست به تمام ِ بی حواسی هایم هست 

قسم به بغض ِ گلوگیرم 

قسم به درد ِ حنجره ام 

هنوز هم تنها

چشم ِ امیدم به مهر ِ توست 

دریاب مرا 

که 

محتاج تر از همیشه ام 
در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو خود درمانی ای درد

می دونی ! خیلی وقتا هست که دیگه از نوشتن هم کاری برنمیاد  اون وقته که باید از رویاها و قصه ها بیای بیرون ،  بشینی درست رو به روم  ...

  • هذیاااان
    نیستی رفیق  باید غم گلویمان را بگیرد و ضجه بزنیم تا چشممان به قدومت بیفتد  هان؟ رفیق جان  باز هم ساکتی؟ نکند ....
  • زندگی در حباب
    دلم از آن گوی ها می خواست که انگار زمان را در یک روز برفی مدفون کرده است ، خانه ای پر از برف و درختهای کاج اطرافش که از کودکی دیدنش غم و ل...
  • چله نشين غم توام
    هرچقدر دلت سوخته باشد هزار سال هم بگذرد و همه يادشان برود زخمت خوب مي شود ولي جايش نه... مثل رد سوختگي  ، مثل يك داغ ، تيره تر است ، تازه ...