سه‌شنبه، خرداد ۳۰

بیا به نگاه و لبخند کفایت کنیم

کاش واژه ها اینقدر حقیر نبودند
کاش کلام قدرتی داشت به فهماندن ِ منظور
کاش دوستت دارم جایگزینی داشت،  درخور
که آنقدر به واژه کوچک نشود 
بیا به نگاه و لبخند کفایت کنیم 
کلام
روزگاری است نخ نما شده 

۱ نظر:

ناشناس گفت...

از نگاه م
تا لبخندت
مسیر ممتد کلافی بود
که حالا
پیچیده ست
حرف به حرف که بازگردی
به نقطه؛سر خط می رسی
به لبه لب های تمنا

تو خود درمانی ای درد

می دونی ! خیلی وقتا هست که دیگه از نوشتن هم کاری برنمیاد  اون وقته که باید از رویاها و قصه ها بیای بیرون ،  بشینی درست رو به روم  ...