بنگر که هیچ صرفه ام نیست دگر
نه به زبان
نه به لال مانی هر روزه
تنها بنگر و نپرس
که من پرم از اشتیاق و ترس نبودن
من
پر از
ه ی چ م
نه به زبان
نه به لال مانی هر روزه
تنها بنگر و نپرس
که من پرم از اشتیاق و ترس نبودن
من
پر از
ه ی چ م
آفرودیته
-
نیستی رفیق باید غم گلویمان را بگیرد و ضجه بزنیم تا چشممان به قدومت بیفتد هان؟ رفیق جان باز هم ساکتی؟ نکند ....
-
دلم از آن گوی ها می خواست که انگار زمان را در یک روز برفی مدفون کرده است ، خانه ای پر از برف و درختهای کاج اطرافش که از کودکی دیدنش غم و ل... -
هرچقدر دلت سوخته باشد هزار سال هم بگذرد و همه يادشان برود زخمت خوب مي شود ولي جايش نه... مثل رد سوختگي ، مثل يك داغ ، تيره تر است ، تازه ...
۱ نظر:
اشتیاق تو
بال های من است
کرشمه ای کن و پرواز کنیم
ارسال یک نظر