گاه فکر می کنم کاش از کودکی آرزوهای بزرگ رنگ و وارنگ و زندگی خاص و آنچنانی رویایم نبود .
چرا کسی نبود که بگوید واقعی بیاندیش دخترم و هی تکرار نکند تو همانی که می اندیشی ...
چرا کسی نبود که بگوید واقعی بیاندیش دخترم و هی تکرار نکند تو همانی که می اندیشی ...
چرا کسی نخواست اندیشیدن را بیاموزد ... آرزوی خوب با آرزوی واقعی فرق دارد ... می توان آرزو کرد و در واقعیت خوب زندگی کرد ...
می توانم همانی باشم که در واقعیت می اندیشم اما زندگی اینچنینی ام را خوب رقم بزنم ...
ما از اینجا مانده و از آنجا رانده شدیم ...
به دخترم خواهم گفت در واقعیت به خوبیها بیاندیش !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر