چهارشنبه، مهر ۱۹

یسنین

پاییز! آسمان ابری 
باد می وزد
طبیعت محزون به همه جا نگاه می کند

گلها پژمرده شدند
درختان عریان
باغ ها کر شده اند
دره ها غمگین

صدای پرندگان شنیده نمی شود
همه رفتند
آخرین بار بهار آوازی را خواندند

پاییز! آسمان ابری 
باران پرواز می کند
غمگین ، محزون 
زمان می گذرد

در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو خود درمانی ای درد

می دونی ! خیلی وقتا هست که دیگه از نوشتن هم کاری برنمیاد  اون وقته که باید از رویاها و قصه ها بیای بیرون ،  بشینی درست رو به روم  ...

  • هذیاااان
    نیستی رفیق  باید غم گلویمان را بگیرد و ضجه بزنیم تا چشممان به قدومت بیفتد  هان؟ رفیق جان  باز هم ساکتی؟ نکند ....
  • زندگی در حباب
    دلم از آن گوی ها می خواست که انگار زمان را در یک روز برفی مدفون کرده است ، خانه ای پر از برف و درختهای کاج اطرافش که از کودکی دیدنش غم و ل...
  • چله نشين غم توام
    هرچقدر دلت سوخته باشد هزار سال هم بگذرد و همه يادشان برود زخمت خوب مي شود ولي جايش نه... مثل رد سوختگي  ، مثل يك داغ ، تيره تر است ، تازه ...