نباید تنهایم می گذاشتی، نباید می رفتی ، دستم رها شده ، دیگر اشک هم مرهم نخواهد بود و حیران فقط به جای خالیت زل زده ام. تو دلیل سقوط من نیستی ولی رفتنت ، رها کردنم ، تنهاییم ... مگر می شود باز مرا ببخشد ... وقتی تو
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
-
دلم از آن گوی ها می خواست که انگار زمان را در یک روز برفی مدفون کرده است ، خانه ای پر از برف و درختهای کاج اطرافش که از کودکی دیدنش غم و ل... -
نیستی رفیق باید غم گلویمان را بگیرد و ضجه بزنیم تا چشممان به قدومت بیفتد هان؟ رفیق جان باز هم ساکتی؟ نکند ....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر