سه‌شنبه، خرداد ۳۰

روایت 3

صبح شده بود 
دیرتر از همیشه برخواست 
برای اینکه یاد تنهایی نباشد 
اصلن هم آرام قدم بر نمی داشت 
چه خوب که همیشه دمپایی داشت 
در خیابان همه چیز خوب به نظر می رسید 
پیرمرد کارگر را دید 
یاد دوستش افتاد 
که بخاطر موهایش باب راس صدایش می زد 
چشم در چشم شدند 
دلش ریخت 
خجالت کشید 
چیزی در نگاه پیرمرد بود 
انگار که می دانست 
وای 
شیشه ها ...
در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو خود درمانی ای درد

می دونی ! خیلی وقتا هست که دیگه از نوشتن هم کاری برنمیاد  اون وقته که باید از رویاها و قصه ها بیای بیرون ،  بشینی درست رو به روم  ...

  • هذیاااان
    نیستی رفیق  باید غم گلویمان را بگیرد و ضجه بزنیم تا چشممان به قدومت بیفتد  هان؟ رفیق جان  باز هم ساکتی؟ نکند ....
  • زندگی در حباب
    دلم از آن گوی ها می خواست که انگار زمان را در یک روز برفی مدفون کرده است ، خانه ای پر از برف و درختهای کاج اطرافش که از کودکی دیدنش غم و ل...
  • چله نشين غم توام
    هرچقدر دلت سوخته باشد هزار سال هم بگذرد و همه يادشان برود زخمت خوب مي شود ولي جايش نه... مثل رد سوختگي  ، مثل يك داغ ، تيره تر است ، تازه ...