آنی که نیست ...: من چیزی از هنر معاصر نمی دانم

نه اینکه در هنر کلاسیک سررشته ای داشته باشم اما این هنرهای معاصر و مفهومی تنها می تواند این مفهوم را به من برساند که من یا هنرمند آثار هیچ چیز حالیمان نیست و معمولا برای جلوگیری از افسردگی و له شدن اعتماد به نفس سعی می کنم تکیه ام روی قسمت دوم باشد که حتما هنرمند مشکل روحی روانی داشته و آدم سالم وقتش را صرف این کارها (سعی کردم ننویسم مزخرفات) نمی کند و این احساس ازدیدن نمایشگاه هنرهای معاصر بیشتر شده ... دیدن تابلوهایی که بعد از کشیدن، نقاش رنگ سیاه را روی تمام تصویر پاشیده است یا دیدن مجسمه های بی سر و ته ، شنیدن صدای وحشتناک و بد ِ ساز، تنها آشفتگی ، اضطراب و ترس را به ذهن می آورد که البته خوش بینانه اش این است که هنرمند همین قصد را داشته است که اگر هم صحیح باشد باز هم به نظر من هنرمند آزار دارد !
تلفیق احساسات و فناوری در اتاقی که پر از احجامی است که چشم ها را نمایش می دهند ، حسی غریب وقتی می توانی تصویر داخل چشم ها را ببینی و صداهایی عجیب که باعث می شوند سریعتر اتاق را ترک کنی ...
بخش "تمام اشرار عالم" که در ابتدا فکر می کنی که هنرمند چقدر صبور و با حوصله تک تک آدمک ها را ساخته است که دیدنش هم برای تماشاچیان ساعت ها وقت می خواهد و جزئیات و ریزه کاریهایی که بدون توضیحات هنرمند برای کسی چون من فهمیدنش خیلی سخت بود. اما تمام اشرار عالم در ماکت های ساخته ی هنرمند، نازی ها و مک دونالد بودند ... این جالب بود که هنرمند این آثار، مک دونالد را همپای هیتلر و کشتارهایش قرار داده، که اولی با غذاهایش و دومی مستقیما بشر را نابود کرده اند .
جزئیات ماکت ها ، آدمهایی با چندین سر، شکنجه، دایناسورهایی که اجساد می زاییدند و اسکلت هایی با علامت آلمان نازی روی شانه ها و آدمک های مک دونالد روی صلیب و خانه ای که درونش تمیز و مرتب بود و ماکت هیتلر درونش ایستاده بود و از جایی که خانه دیده می شد یک برش خورده بود که نشان می داد پایه خانه روی جمجمه ی انسانها ساخته شده است ... آنقدر زیاد بود که چندین ساعت را وقت صرف کنی و تنها این ماکت ها را ببینی البته در شرایطی که بتوانی آن محیط و تصاویر را تحمل کنی و بر فراز آن (مثلا) شهر پایین تنه ی یک مرد ایستاده بود که آدم را یاد گالیور می انداخت در لی لی پوت اما آن کجا و این کجا!!!
خلاصه که در حقیقت با این بضاعت کم از عقل و شعورهنری از دیدن بخش تمام اشرار عالم پشیمان نیستم و فکر می کنم با همان حساب و کتابهای اول متن من هم در دسته ی روانی ها جای دارم ....
با تشکر

بخش اول عکس‌ها :

Shitrospective, 2009 Cardboard, paste board, newspaper, wood, polystyrene, glue and poster paint. Courtesy of the Artists and White Cube

From the Blackened Beyond, 2011. Francisco de Goya’s Disasters of War Portfolio of 80 etchings reworked and improved. Courtesy the Artists and ARARIO Inc.

Bronze sculptures from The Chapman Family Collection

Bronze sculptures from The Chapman Family Collection. Courtesy of the Artists and White Cube

Sex I, 2003. Painted bronze. Courtesy of the Artists and Olbricht Collection

The Sum of Аll Evil, 2012–2013. Fibreglass, plastic and mixed media. Courtesy of the Artists and White Cube

Human Rainbow, 2011, Series of 32 hand-colored etchings. Courtesy of the Artists and White Cube

Brothers Dinos and Jake Chapman, artists

Brothers Jake and Dinos Chapman, artists

Brothers Dinos and Jake Chapman, artists

آنی که نیست ...

پنجشنبه، اسفند ۲۴

من چیزی از هنر معاصر نمی دانم

هیچ نظری موجود نیست:

تو خود درمانی ای درد

می خوانم

دنبال کننده ها