روزی از شعرهایم
“تو” می سازم
در دفترم می نشانمت
در کیفم
در دستم
در آغوشم
همه جا
جایت خواهم داد
روزی
از شعرهایم
تو را
بدنیا می آورم ...
-
دلم از آن گوی ها می خواست که انگار زمان را در یک روز برفی مدفون کرده است ، خانه ای پر از برف و درختهای کاج اطرافش که از کودکی دیدنش غم و ل... -
نیستی رفیق باید غم گلویمان را بگیرد و ضجه بزنیم تا چشممان به قدومت بیفتد هان؟ رفیق جان باز هم ساکتی؟ نکند ....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر